Poetic Edda • Hymiskviða

1. Ár valtívar veiðar námu
ok sumblsamir, áðr saðir yrði,
hristu teina ok á hlaut sáu;
fundu þeir at Ægis örkost hvera.

2. Sat bergbúi barnteitr fyr
mjök glíkr megi miskorblinda;
leit í augu Yggs barn í þrá:
"Þú skalt ásum oft sumbl gera."

3. Önn fekk jötni orðbæginn halr,
hugði at hefndum hann næst við goð,
bað hann Sifjar ver sér færa hver, -
"þanns ek öllum öl yðr of heita."

4. Né þat máttu mærir tívar
ok ginnregin of geta hvergi,
unz af tryggðum Týr Hlórriða
ástráð mikit einum sagði:

5. "Býr fyr austan Élivága
hundvíss Hymir at himins enda;
á minn faðir móðugr ketil,
rúmbrugðinn hver, rastar djúpan."

Þórr kvað:

6. "Veiztu ef þiggjum þann lögvelli?"

Týr kvað:

"Ef, vinr, vélar vit gervum til."

7. Fóru drjúgum dag þann fram
Ásgarði frá, unz til Egils kvámu;
hirði hann hafra horngöfgasta;
hurfu at höllu, er Hymir átti.

8. Mögr fann ömmu mjök leiða sér,
hafði höfða hundruð níu,
en önnur gekk algullin fram
brúnhvít bera bjórveig syni:

9. "Áttniðr jötna, ek viljak ykkr
hugfulla tvá und hvera setja;
er minn fríi mörgu sinni
glöggr við gesti, görr ills hugar."

10. En váskapaðr varð síðbúinn
harðráðr Hymir heim af veiðum,
gekk inn í sal, glumðu jöklar,
var karls, en kom, kinnskógr frörinn.

Frilla kvað:

11. "Ver þú heill, Hymir,
í hugum góðum, nú er sonr kominn
til sala þinna, sá er vit vættum
af vegi löngum;
fylgir hánum hróðrs andskoti,
vinr verliða;
Véurr heitir sá.

12. Sé þú, hvar sitja und salar gafli,
svá forða sér, stendr súl fyrir."
Sundr stökk súla fyr sjón jötuns,
en áðr í tvau áss brotnaði.

13. Stukku átta, en einn af þeim
hverr harðsleginn heill af þolli;
fram gengu þeir, en forn jötunn
sjónum leiddi sinn andskota.

14. Sagði-t hánum hugr vel þá,
er hann sá gýgjar græti
á golf kominn, þar váru þjórar
þrír of teknir, bað senn jötunn
sjóða ganga.

15. Hvern létu þeir höfði skemmra
ok á seyði síðan báru;
át Sifjar verr, áðr sofa gengi,
einn með öllu öxn tvá Hymis.

16. Þótti hárum Hrungnis spjalla
verðr Hlórriða vel fullmikill:
"Munum at aftni öðrum verða
við veiðimat vér þrír lifa."

17. Véurr kvaðzk vilja á vág róa,
ef ballr jötunn beitr gæfi.

Hymir kvað:

"Hverf þú til hjarðar, ef þú hug trúir,
brjótr berg - Dana, beitur sækja.

18. Þess vænti ek, at þér myni-t
ögn af oxa auðfeng vera."
Sveinn sýsliga sveif til skógar,
þar er uxi stóð alsvartr fyrir.

19. Braut af þjóri þurs ráðbani
hátún ofan horna tveggja.

Hymir kvað:

"Verk þykkja þín verri miklu
kjóla valdi en þú kyrr sitir."

20. Bað hlunngota hafra dróttinn
áttrunn apa útar færa,
en sá jötunn sína talði
lítla fýsi at róa lengra.

21. Dró meir Hymir móðugr hvali
einn á öngli upp senn tváa,
en aftr í skut Óðni sifjaðr
Véurr við vélar vað gerði sér.

22. Egndi á öngul, sá er öldum bergr,
orms einbani uxa höfði;
gein við agni, sú er goð fía,
umgjörð neðan allra landa.

23. Dró djarfliga dáðrakkr Þórr
orm eitrfáan upp at borði;
hamri kníði háfjall skarar
ofljótt ofan ulfs hnitbróður.

24. Hraungalkn hlumðu, en hölkn þutu,
fór in forna fold öll saman;
sökkðisk síðan sá fiskr í mar.

25. Óteitr jötunn, er aftr reru,
svá at ár Hymir ekki mælti,
veifði hann ræði veðrs annars til.

Hymir kvað:

26. "Mundu of vinna verk halft við mik,
at þú heim hvali haf til bæjar
eða flotbrúsa festir okkarn."

27. Gekk Hlórriði, greip á stafni
vatt með austri upp lögfáki,
einn með árum ok með austskotu
bar hann til bæjar brimsvín jötuns
ok holtriða hver í gegnum.

28. Ok enn jötunn um afrendi,
þrágirni vanr, við Þór sennti,
kvað-at mann ramman, þótt róa kynni
kröfturligan, nema kálk bryti.

29. En Hlórriði, er at höndum kom,
brátt lét bresta brattstein gleri;
sló hann sitjandi súlur í gögnum;
báru þó heilan fyr Hymi síðan.

30. Unz þat in fríða frilla kenndi
ástráð mikit, eitt er vissi:
"Drep við haus Hymis, hann er harðari,
kostmóðs jötuns kálki hverjum."

31. Harðr reis á kné hafra dróttinn,
færðisk allra í ásmegin;
heill var karli hjalmstofn ofan,
en vínferill valr rifnaði.

32. "Mörg veit ek mæti mér gengin frá,
er ek kálki sé ór knéum hrundit;"
karl orð of kvað:
"knákat ek segja aftr ævagi,
þú ert, ölðr, of heitt.

33. Þat er til kostar, ef koma mættið
út ór óru ölkjól hofi."
Týr leitaði tysvar hræra;
stóð at hváru hverr kyrr fyrir.

34. Faðir Móða fekk á þremi
ok í gegnum steig golf niðr í sal;
hóf sér á höfuð upp hver Sifjar verr,
en á hælum hringar skullu.

35. Fóru-t lengi, áðr líta nam
aftr Óðins sonr einu sinni;
sá hann ór hreysum með Hymi austan
folkdrótt fara fjölhöfðaða.

36. Hóf hann sér af herðum
hver standanda, veifði hann Mjöllni
morðgjörnum fram, ok hraunhvala
hann alla drap.

37. Fóru-t lengi, áðr liggja nam
hafr Hlórriða halfdauðr fyrir;
var skær skökuls skakkr á beini,
en því inn lævísi Loki of olli.

38. En ér heyrt hafið, -
hverr kann of þat goðmálugra
görr at skilja? -
hver af hraunbúa hann laun of fekk,
er hann bæði galt börn sín fyrir.

39. Þróttöflugr kom á þing goða
ok hafði hver, þanns Hymir átti;
en véar hverjan vel skulu drekka
ölðr at Ægis eitt hörmeitið.

**Old Norse version of the poem was gained from voluspa.org. According to their website, it's in the public domain, meaning it's out there for all to use. If I've misunderstood this and it's not in the public domain, contact me and we'll sort it out.